ศิษย์ของพระองค์
อ.ปริญญา เกื้อหนุน
วันหนึ่ง พระเยซูเจ้าทรงอธิษฐานอยู่เพียงพระองค์เดียว บรรดาศิษย์เข้ามาเฝ้าพระองค์จึงตรัสถามเขาว่า “ประชาชนว่าเราเป็นใคร” 19 เขาทูลตอบ“บ้างว่าเป็นยอห์นผู้ให้รับบัพติสมา บางคนว่าเป็นเอลียาห์ บางว่าเป็นคนหนึ่งในพวกผู้เผยพระวัจนะโบราณคนหนึ่งเป็นขึ้นมาใหม่” 20 พระเยซูเจ้าตรัสถามเขาว่า “ท่านล่ะว่าเราเป็นใคร” เปโตรทูลตอบว่า “พระองค์คือพระคริสต์ของพระเจ้า” 21 พระองค์จึงทรงกำชับบรรดาศิษย์มิให้พูดเรื่องนี้แก่ผู้ใด 22 พระองค์ตรัสว่า “บุตรมนุษย์จะต้องรับทรมานเป็นอันมาก จะถูกบรรดาพวกผู้ใหญ่ พวกมหาปุโรหิตและธรรมาจารย์ปฏิเสธไม่ยอมรับพระองค์ และในที่สุดพระองค์จะถูกประหารชีวิตแต่จะกลับคืนชีพในวันที่สาม” 23 หลังจากนั้นพระองค์ตรัสกับทุกคนว่า “ถ้าผู้ใดอยากติดตามเราก็ให้ผู้นั้นเอาชนะตนเอง และรับกางเขนของตนทุกวันและติดตามเรามา 24 ผู้ใดใคร่รักษาชีวิต ผู้นั้นจะต้องสูญเสียชีวิต แต่ถ้าผู้ใดเสียชีวิตเพราะเราผู้นั้นจะรักษาชีวิตได้” (ลูกา 9,18-24) นี่เป็นการบอกที่ชัดเจนว่า เราพร้อมจะติดตามพระองค์จนถึงที่สุดหรือไม่ในฐานะอาจารย์และศิษย์ และพระองค์ก็บอกชัดเจนว่าการติดตามพระองค์หมายถึงอะไร
“ถ้าผู้ใดอยากติดตามเราก็จงเลิกนึกถึงตนเอง จงแบกไม้กางเขนของตนทุกวันและติดตามเรา 24 ผู้ใดใคร่รักษาชีวิต ผู้นั้นจะต้องสูญเสียชีวิต แต่ถ้าผู้ใดเสียชีวิตเพราะเราผู้นั้นจะรักษาชีวิตได้”
“เส้นทางที่พระเจ้าทรงกำหนดให้พระบุตรเดิน เป็นเส้นทางที่ผู้เป็นศิษย์ติดตามต้องเดินด้วย”นั่นหมายถึงการเปลี่ยนแปลงชีวิตตนเองในอดีตอย่างถึงรากและเข้าถึงแก่น การตอบรับการเชื้อเชิญของพระอาจารย์ให้แบกกางเขนตามพระองค์ไปจึงหมายถึงการตายจากทัศนะคติเก่าๆ สามัญสำนึกเก่าและพร้อมที่จะถูกมองว่าเสียสติหรือถึงขนาดเป็นอันตรายสำหรับสังคม เป็นการยืนยันให้ทุกคนเห็นว่าเราเป็นศิษย์ของพระองค์เพราะเราดำเนินชีวิตเหมือนพระองค์ พฤติกรรมเดียวกับพระองค์ คนจึงสามารถแยกแยะได้ว่าใครคือศิษย์แท้หรือเทียม
|