สรุปคำเทศนา ศุกร์ที่ 11 ธันวาคม 2015

คุณ วินัย ตะเภาพงษ์

“การอธิษฐานที่ต้องทำด้วย” 

1) ความเชื่อ ฮีบรู 11:1 คือความแน่ใจ ความมั่นใจ และรับรู้ถึง สิ่งซึ่งมองไม่เห็น แต่มีจริงในโลกวิญญาณ เป็นความ มั่นใจในพระเจ้าผู้ทรงสมควรได้รับความไว้างใจอย่างที่สุดสี่ดุ ผู้ที่จะมาเข้าเฝ้าพระเจ้าได้นั้น ต้องเชื่อว่าพระองค์ทรงดำรงพระชนม์อยู่ และพระองค์เป็นผู้ประทานบำเหน็จให้ แก่ทุกคนที่แสวงหาพระองค์

2) ความไว้วางใจ ฮีบรู10:23 ไม่ใช่ความหวังลมๆแล้งๆแต่ เป็นความมั่นใจอย่างที่สุดเราต้องยึดไว้อย่าง มั่นคงโดยไม่มีการผิดหวังเมื่อเราไว้วางใจย่อมไม่มีความกระวนกระวายเราต้องมีสิ นัยที่จะรู้จักไว้ในพระเจ้าต้องปลูกฝังตัวเรา ให้เกิดความไว้วางใจความไว้วางใจกับความ กระวนกระวายอยู่ด้วยกันไม่ได้เมื่อเราไว้วางใจพระ เจา้จรงิๆยอ่มไมม่คีวามกระวนกระวายใดๆอกีเลยถา้เรายงักระวนกระวาย แสดงว่าเรายังไม่มีความไว้วางใจในพระเจ้าอย่างแท้จริงพระเยซูเป็นแบบ อยา่งทดี่ทีสี่ดุความเชอื่ทแี่สดงออกเปน็ความไวว้างใจพระองคไ์มเ่คยแสดงท่าทีวิตกกังวลใดๆ เลย ทรงห้ามสาวกเมื่อเขากระวนกระวายถึงชีวิตของตน เหตุผลที่พระองค์ไม่ให้กังวลก็เพราะ

3) พระบิดาทรงทราบ มัทธิว 6:25 พระบิดาทรงทราบว่าท่าน ต้องการสิ่งทั้งปวงเหล่านี้ แต่ไม่ใช่ทุกคนที่บอกว่ามีความเชื่อ จะได้วางใจในพระเจ้า ได้ตามที่พระคัมภีร์บันทึกไว้นี้ ดังนั้น ความไม่ไว้วางใจจึงทำให้พวกเขาต้อง แบกภาระหนัก และกระวนกระวายอยู่เสมอ

สรุปการอธิษฐานต้องทำด้วยความเชื่อ

1) เราตอ้งแนใ่จ และมนั่ใจวา่การอธษิฐานของเราจะจะได้รับคำตอบต้องมีความเชื่อ

2) เราต้องไว้วางใจ และเราจะไม่กระวนกระวาย

3) พระบิดาทรงทราบ สิ่งทั้งปวงที่เราทูลขออยู่แล้ว