เดินกับพระเจ้า

แบ่งปัน  วันศุกร์ 30 สค. 2014        

(กมล  ซาทู)

ปฐม.  49: 1 – 28

 

 

 

         พระคำพระเจ้า ข้างต้น เป็นเรื่องราว ก่อนที่อิสราเอล จะสิ้นชีวิตได้อวยพรลูก ๆ แต่ละ เผ่าก่อนที่จะอวยพรก็ได้พยากรณ์ถึงลูก ๆ แต่ละเผ่าไว้อย่างน่าคิดและนำมาเป็นบทเรียนต่อเราที่อยู่ในคริสตจักร เราเป็นลูกหลานของอิสราเอล ต่างก็ทำงานการหน้าที่ตามของประทานที่พระองค์ทรงประทานให้สำเร็จมากสำเร็จน้อย  เกิดผลมากเกิดผลน้อย หรือ ไม่เกิดผล ตามแต่ละคนที่ยอมต่อพระเจ้า อดีตอาจมีผลต่ออนาคตชีวิตเราก่อนเชื่อพระเจ้าอยู่ในความผิดความบาป  เดินไปสู่ความตาย  แต่เมื่อมีโอกาสรู้เรื่องราวพระเจ้าได้สำนึกและกลับใจ  รับเชื่อพระเจ้าก็ชำระล้างความผิดความบาปนั้น  แม้ว่าบาปจะหนาสักปานใด ความชั่วจะแดงจนเข้ม  พระเจ้าก็จะล้างให้ขาวสะอาด  ไม่มีมนุษย์ หรือมารซาตานปรักปรำเราได้อีกสิ่งที่เราควรตะหนัก แม้ว่าพระเจ้าชำระล้าง และ อภัยบาปแล้ว สิ่งเหล่านั้นก็ยังติดตามเรามาอีก ไม่ว่าจะเป็นนิสัยใจคอ  อารมณ์ ความทรงจำต่าง ๆ เชื้อแห่งบาปเหล่านี้เกาะเรามา มันคอยโอกาสที่จะเจริญเติบโตขึ้นอีกครั้งในชีวิตของเรา  เมื่อเราขัดขืนพระเจ้า  หรือ ห่างจากการเฝ้าพระเจ้า มันอาจเกิดขึ้น บางครั้งก็ส่งผลร้ายแรง กลายเป็นการตกลงไปสู่ความบาปอีกครั้ง มีทั้งบาปเล็กและบาปใหญ่   ขึ้นอยู่กับความสัมพันธ์เรากับพระเจ้า ลูกหลานของอิสราเอลก็ยังเป็นลูกหลานอิสราเอล  เราก็ยังเป็นลูกพระเจ้าเราจึงไม่ได้สิ้นหวัง  พระเจ้าพร้อมจะปั้นแต่งเราขึ้นมาใหม่ จะดีกว่าเดิม สวยกว่าเดิมขนาดไหนขึ้นอยู่กับการยอมกับพระเจ้า  ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตเราขึ้นอยู่กับพระองค์เท่านั้น  

         ดังนั้นการพลาดลงในความบาปต้องไวต่อพระสุระเสียงของพระองค์ที่พระองค์ทรงเรียกเรา ให้ เข้าสู่กระบวนการกลับใจเหมือนเดิมแต่ต่างจากเดิม เพราะเราอยู่ในฐานะลูกพระเจ้าเป็นพระกายพระองค์ เราไม่ได้เป็นตัวคนเดียวเหมือนก่อนมาเชื่อพระเจ้า ความบาปผิดส่งผลกระทบต่อพระกาย ต้องไม่ละเลยคิดถึงเรื่องนี้ บางครั้งการกลับใจ สารภาพกับพระเจ้ายังไม่พอ เพราะแม้ว่าเราไม่สามารถปกปิดความผิดบาปของเราต่อพระองค์ได้ แต่เรายังสามารถปกปิดความบาปของเราต่อพระกายได้ พระองค์ทรงรู้ว่าเราสะอาดได้เพียงใด เราอาจเก็บมุมบาปของเราไว้อยู่บ้าง ส่งผลต่อชีวิตคริสเตียนของเราและ บั้นปลายชีวิตความเชื่อเราด้วย เราควรพร้อมยืนต่อพระพักตรพระเจ้าในวันนั้น

ขอพระเจ้าอวยพระพร




Visitor 242

 อ่านบทความย้อนหลัง