มาร์ติน ลูเธอร์  อธิษฐานเผื่อคนป่วย

วิงกี้   แพรทนี

  ต่อมาภายหลัง  มีเด็กหนุ่ม หัวดี เรียนเก่ง คนหนึ่ง  ชื่อ ฟิลิป มีแลนซ์ตัน  เข้ามาร่วมทีมกับลูเธอร์   อายุพ่อหนุ่ม 21 ปี  เป็นนักเรียนวิชาภาษากรีก  ที่เมืองวิทเทนเบอร์ก  มีแลนซ์ตัน  เป็นคนรูปร่างเล็ก  หน้าตาเรียบ ๆ เปราะบาง ขี้อาย  ดูไม่น่าจะเรียนเก่ง   เมื่อนักเรียนของลูเธอร์  500-600 คน  เข้ามานั่งในห้องเรียน   ลูเธอร์ไม่ถือตัว นั่งอยู่กับพวกเขา  

      หลายปีต่อมา  ลูเธอร์มีโอกาสได้อธิษฐาน ให้พระเจ้ายืดชีวิตหนุ่มน้อยคนนี้  ตอนนั้นเขาป่วย  นอนบนเตียงไข้ รอความตาย  ดวงตาแน่นิ่ง หายใจไม่ค่อยออก   ลูเธอร์เป็นห่วงเขามาก     ท่านกลับไปอธิษฐาน และพระเจ้าทรงประทานถ้อยคำให้   ท่านจับมือเขา และพูดว่า “ฟิลิป ทำใจดี ๆ ไว้  คุณจะไม่ตาย  จงวางใจในพระผู้เป็นเจ้า ผู้ซึ่งสามารถเรียกคืน หรือประทานชีวิต”

     ลูเธอร์พูดยังไม่จบ  ลมหายใจของฟิลิปกลับคืนมา  เขาเริ่มดีขึ้น  จนกระทั่งเขาค่อย ๆ หายดีเป็นปกติตั้งแต่บัดนั้น   เขาพูดว่า “ผมน่าจะตายไปแล้ว ใช่ไหม  แต่ผมกลับรอดตาย เพราะลูเธอร์มาเยี่ยมผม”

   (คัดมาจาก บุรุษผู้เปลี่ยนแปลงโลก ของ  ลินซี  หน้า 77-78)