จะเศร้าไปทำไม

มีเรื่องเล่าของผู้หญิงคนหนึ่ง ที่พบความโศกเศร้าอย่างหนัก เธอวิ่งไปหานักปราชญ์ คนหนึ่ง ขอให้ท่านมอบ คาถาอาคมกับเธอสักข้อ ที่ช่วยให้เธอมั่นใจว่า เธอจะไม่ประสบความโศกเศร้าอีก
ท่านครุ่นคิดอยู่พักใหญ่ ด้วยแววตาที่สงสารเธอ และพูดว่า “ผมจะให้คาถานั้นกับเธอ โดยมีเงื่อนไขว่า เธอต้องไปขุดดินมากำมือหนึ่ง หน้าบ้านหลังที่ ความโศกเศร้ามิเคยไปเยือนบ้านหลังนั้น

หญิงคนนี้เดินออกไป ถามบ้านทุกหลังว่า “คุณไม่เคยมีความเศร้ามาเยี่ยมเยือนเลย ใช่ไหม?” แต่ละบ้านล้วนสั่นศีรษะ แล้วเธอก็ค้นหาบ้านที่ ความเศร้าไม่เคยมาย่างกรายไม่พบ
“เธอเดินทางไปทั่วประเทศ เห็นแต่ความโศกเศร้า ทุกบ้านทุกเรือน แล้วความโศกเศร้า ปวดหัว ก็เริ่มคลี่คลาย และอ่อนละมุนลง น้ำตาที่เคยสงสารตัวเอง กลายเป็นน้ำตาที่สงสารคนอื่น เธอมิได้ลืมความเศร้าของตัวเธอ แต่ความเศร้าของเธอถูกฝังไว้ใต้ความเศร้าของคนอื่นที่มีท่วมท้น
จงเลิกโศกเศร้าเรื่องของตัวท่านเอง แต่ออกไปทำงาน สู่โลกภายนอก เท่าที่ท่านจะทำได้

คัดมาจาก “สำหรับพระเจ้า ทุกสิ่งเป็นไปได้” วารสารแห่งความเชื่อ Life Study Fellowship นอโรตัน คอนเนคติคัส สหรัฐอเมริกา