สู้กับเหล้าเพราะรัก
ขณะที่ ดี แอล มูดี้กำลังทุ่มเทอยู่กับการสร้างชั้นรวีฯ ที่ชิคาโก มีครอบครัวหนึ่ง พักอยู่ชั้นที่สองของร้านค้า บนถนน นอร์ธ คลาก คนในบ้านหลังนี้เอะอะ โวยวายเสียงดัง ไม่มีระเบียบ พ่อตัวใหญ่มาก เป็นคนขี้เมาหยำเป ชอบทุบตีทารุณแม่ซึ่งมีรูปร่างเล็กนิดเดียว แม่เลี้ยงดูครอบครัวด้วยการรับจ้างซักผ้า ทำความสะอาดบ้าน มูดี้ไปเยี่ยมบ้านนี้บ่อยๆ เพื่อชักชวนให้พ่อขี้เมากลับใจใหม่ มูดี้มักส่งอาหาร ผลไม้ ถ่านหิน ฟืนให้กับบ้านนี้แทบทุกวัน
สมัยเป็นเด็ก เบทซี มูดี้ คุณแม่ของมูดี้ เคยกำชับลูกอย่างคอขาดบาดตายไม่ให้แตะเหล้า เธอเคยให้ลูกๆ สาบานตนด้วยว่าจะไม่ดื่มเหล้า มูดี้จึงมีนิสัย เกลียดเหล้า ฝังหัวมาตั้งแต่เด็ก เขากลายเป็นคนสู้กับเหล้าอย่างจริงจัง ที่สลัมเมืองชิคาโก มูดี้พบว่า มีบ้านอีกหลังหนึ่ง ในบ้านไม่มีพ่อ มีแต่พวกเด็กๆกับเหยือกเหล้า มูดี้ เอาเด็กๆ และเหยือหเล้าออกมา ส่งเด็กไปโรงเรียน ส่วนเหล้ามูดี้เอามาเทลงบนถนนจนเกลี้ยง พอเขาไปเยี่ยมบ้านนี้อีกครั้ง ผู้เป็นพ่อตะโกนใส่มูดี้ว่า
“แกใช่ไหม เทเหล้าของผมทิ้งหมด” เขาถอดเสื้อคลุมออก พลางพับแขนเสื้อขึ้น ตะคอกใส่มูดี้ว่า
“ผมจะสั่งสอนคุณเสียให้เข็ด” แต่มูดี้ตอบเขาอย่างใจเย็นว่า
“ผมทำเหยือกเหล้าของคุณหกก็เพื่อตัวคุณ กับครอบครัวของคุณ หากจะซัดผมก็ขออนุญาตให้ผมได้อธิษฐานเผื่อคุณเสียก่อน”
มูดี้คุกเข่าลงที่พื้น อธิษฐาน พอชายคนนั้นได้ฟังคำอธิษฐานจากใจของมูดี้จบ เขารู้สึกละอายใจมาก พูดพึมพำออกมาว่า
“คุณเอาเด็กๆไปเรียนเหอะ ผมไม่ซัดคุณแล้ว”
คัดมาจาก หนังสือชีวประวัติของดี แอล มูดี้ ของกนกบรรณสาส์น
|
