วันรุ่นเป็นวัยที่กำลังก้าวออกจากความเป็นเด็กไปสู่ความเป็นผู้ใหญ่ มีการเปลี่ยนแปลงเกิดขึ้นมากมายทั้งด้านจิตใจ และร่างกาย เป็นวัยที่กำลังค้นหาตัวเอง เป็นวัยที่กำลังสับสนว่าจะแสดงบทบาทอย่างไร จะวางตัวอย่างไรให้เหมาะสม ไม่อยากเป็นเหมือนเด็กๆ แต่ก็ยังไม่ค่อยพร้อม ไม่ค่อยมั่นใจในการวางตัวแบบผู้ใหญ่ ในสายตาของผู้ใหญ่มักมองวัยรุ่นว่าเป็นเด็ก และใช้คำสั่งต่อวัยรุ่นเหมือนสมัยก่อน ทำให้วัยรุ่นอึดอัดใจรับไม่ได้ และต่อต้าน จึงถูกมองว่าก้าวร้าว ดื้อรื้น อวดดี การเปลี่ยนให้พ่อ-แม่มองวัยรุ่นเป็นผู้ใหญ่ขึ้นแล้วไม่ใช่เด็กเล็กๆ อาจเป็นเรื่องยาก แต่ก็สามารถเป็นไปได้ ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับการปฎิบัติตัวของวัยรุ่นด้วยที่จะทำให้พ่อแม่เห็นว่าเราเป็นผู้ใหญ่แล้ว

 ]

แนวทางทางการปฎิบัติตัวที่เหมาะสม และทำให้ผู้ใหญ่ยอมรับ คือ

1. มีความรับผิดชอบมากยิ่งขึ้นในการใช้เวลา ใช้เงิน ทำงานของตัวเองให้เสร็จเรียบร้อยตามเวลา เช่น ทำการบ้านเสร็จ การเรียนเป็นไปด้วยดี กลับบ้านตามเวลา ถ้ากลับไม่ทันตามเวลาก็ให้โทรไปแจ้งให้ทราบ ใช้เงินทองอย่างประหยัดเหมาะสม
2. การแต่งตัว กิริยามารยาท เรียบร้อย สุภาพ รู้จักให้เกียรติแก่ผู้อื่น รู้ขอบเขตที่เหมาะสม รู้จักกาละเทศะ
3. พยายามใช้เหตุผลในการพูดคุย และระงับอารมณ์ (ต้องพึงพระเจ้าจริงๆ ในการควบคุมอารมณ์) เมื่อเวลาเราพูดคุยต้องใช้เหตุผลมากมาขึ้น สะท้อนความคิดของเราให้ผู้ใหญ่ทราบด้วยความอ่อนสุภาพ ผู้ใหญ่จะรู้สึกละอายใจถ้าใช้อารมณ์โดยไม่มีเหตุผลต่อเรา

ขอพระเจ้าประทานความอดทน ความหนักแน่นให้กับวัยรุ่น ที่จะยืนหยัดในการปฎิบัติตัวอย่างถูกต้องเหมาะสม แม้บางครั้งอาจได้รับการปฎิบัติอย่างไม่เป็นธรรมจากผู้ใหญ่ ยอมทนทุกข์เพื่อความชอบธรรม ถ้ายืนหยัดในการแสดงออกอย่างผู้ใหญ่ที่มีเหตุผล มีความรับผิดชอบ ในที่สุดพ่อแม่จะเริ่มยอมรับและปฎิบัติต่อเราอย่างที่เป็นผู้ใหญ่ ไม่ใช่เป็นเด็กเล็กๆ อีกต่อไป

 
ให้นึกถึงกฎทองคำ ..จงปฎิบัติต่อผู้อื่นอย่างที่ท่านปรารถนาให้เขาปฎิบัติต่อท่าน (ลูกา 6 :31 ) ..จงให้เกียรติผู้อื่น (พ่อ-แม่,ผู้ใหญ่) จงพูดจาอ่อนสุภาพ ไม่ก้าวร้าว ไม่โต้เถียง โมโหฉุนเฉียว ไม่หยาบคาย ผู้อื่นก็จะปฎิบัติกลับคืนมาในแนวทางเดียวกัน
อย่าดูถูกพ่อแม่ว่าล้าสมัย คร่ำครึ จงฟังด้วยความสุภาพ และเรียนรู้จากคำพูดของพ่อแม่ ถึงแม้จะรำคาญในความรู้สึกของวัยรุ่นก็ตามก็ควรอดทนฟังจนจบ แต่ขอให้ชี้แจงด้วยความอ่อนสุภาพด้วยการให้เกียรติแก่พ่อแม่ ด้วยความนอบน้อม ไม่ใช่โต้เถียง ไม่ใช่โอ้อวด ไม่ใช่ก้าวร้าว และดูถูก ดูหมิ่นเหยียดหยามความคิด และเหตุผลของพ่อแม่

ความสัมพันธ์ของลูกวัยรุ่น กับพ่อ แม่ และผู้ใหญ่ในบ้านในโบสถ์สามารถพัฒนาในทางที่ดีได้ ทำให้เกิดความสงบสุขความดีงาม เป็นที่ถวายเกียรติแด่พระเจ้า