เราจึงไม่ย่อท้อ

“เราจึงไม่ย่อท้อ” (2 โครินธ์ 4:16)

ในการเป็นคนของเรา  คงไม่มีใครไม่เคยท้อถอย  โดยเฉพาะเวลาที่เราพบปัญหาหนัก แก้ไขไม่ได้  แต่เปาโลกล่าวว่า “เราจึงไม่ย่อท้อ”  ผมชอบเปาโล เพราะเหตุนี้

คนเราท้อเพราะอะไร

      มักมีเหตุมากมายให้คนเราท้อถอย  ผมจะยกตัวอย่างจากพระคัมภีร์ เรื่อคนท้อ

(1)คนยิวเป็นทาสในอียิปต์  นานประมาณ 400 ปี   อียิปต์ใช้แรงงานทาสยิวให้สร้างปีระมิด เมืองปิธม (2) โมเสสส่งคนสอดแนม 12 คน เข้าไปดูคานาอัน พวกเขากลับมายอมรับว่าแผ่นดินนั้นดี  แต่ 10 คนคิดว่าตนสู้ไม่ได้  ทำเอาใจประชาชนท้อถอยหมด มีคาเล็บกับโยชูวา เท่านั้นที่คิดว่าสู้พวกเขาได้ (3) คนอิสราเอล รบแพ้เมืองอัย  อันนี้ทำเอาโยชูวาใจเสียทีเดียว  เพราะคนยิวเริ่มขยาด เพราะอัยเป็นเมืองเล็ก  และยังเมืองที่จะต้องรบเอาชนะอีกมาก  แต่พนะเจ้าสำแดงให้เห็นว่า มีบาปเกิดขึ้นในพวกเขา (4) เอลียาห์ ถูก เยเซเบลขู่จะเอาชีวิต  เอลียาห์ท้อ ไปนอนอยู่ใต้ต้นซาก อยากตาย ทั้งๆ  ที่ตนเพิ่งชนะการพนันขันต่อ กับพวกพระบาละ (5)ทหารซาอูล  เห็นโกลิอัท มาท้าทายให้ส่งคนเก่งมารบกับเขาตัวต่อตัว ใครชนะก็ได้ประเทศไป ทหารซาอูลกลัวลาน ขี้ขลาดหมด  ดีที่มีดาวิด ไม่กลัวยักษ์ (6) ซาโลมอน กษัตริย์ผู้ มีความั่งคั่ง สติปัญญา มีบริบูรณ์ทุกสิ่ง  อยากได้อะไร ก็หามา แต่ซาโลมอนไม่อิ่ม กล่าวว่า อนิจจัง  ชีวิตไร้ค่า เหมือนคนวิ่งไล่ตามลม (7) ฮาบากุก ผู้รับใช้ ท้อใจที่เห็นพวกเคลเดีย รังแกยิว จับคนยิวไปเป็นเชลย ทำทารุณกรรม และเห็นพระเจ้าทรงเงียบเฉย  เขาท้อถอย พระเจ้าตรัสกับเขาต่อมาว่า มีวาระของพระองค์ (8) สาวกหลายคน ผิดหวังที่พระเยซูตรัสว่า “พระองค์คือทิพย์อาหาร” พวกเขาอยากให้พระเยซูเลี้ยงพวกเขาตลอดไป

พิจารณาแล้วเห็นว่าสาเหตุมาจาก พวกเขาเห็นปัญหาเป็นภูเขาใหญ่โต  แต่เห็นพระเจ้าเล็กนิดเดียว ตรงกันข้ามกับเปาโล  ท่านว่า “เราจึงไม่ท้อ” ความจริง

เปาโลมีเหตุน่าท้อมากมาย

(1)คริสเตียน กลัวท่าน  แต่ก่อนท่านคือหัวโจกต่อสู้คริสเตียน  ไปจับคริสเตียนมาขังคุก และฆ่า ครั้นท่านพบพระเยซู  กลับใจใหม่  มาเป็นคริสเตียน  คริสเตียนทั้งหลายกลัวท่าน เข้ามาในวงคริสเตียนที่ไหน วงแตก คิดว่าท่านมาสอดแนม (2) พวกยิวจะฆ่าท่าน  พวกยิวที่เคยอยู่ข้างเดียวกับท่าน เห็นว่าท่านทรยศ ไปเข้าข้างคริสเตียน คิดว่าท่านเป็นตัวแสบ ต้องการฆ่าท่าน พวกสาวกที่ดามัสกัส  ต้องเอาท่านส่เข่งหนีออกมาในเวลากลางคืน (3) เขาส่งท่านกลับบ้าน  ท่านพยายามเข้านอกออกในในเยรูซาเล็มแต่ไม่เป็นผล คนยิวจะฆ่าท่านอีก  สาวกจึงส่งท่านกลับบ้าน ไปอยู่ที่เมืองทาร์ซัส  (4) เมื่อท่านออกไปประกาศ เป็นมิชชั่นนารี  พวกยิวตามรังควานท่านทุกที ปลุกมวลชนต่อต้าน ทหารโรมจับท่านเข้าคุก (5) มีอัครทูตปลอม  สอนเท็จ  เมื่อท่านรับใช้มีผู้สอนเทียมเท็จ ขนาบการสอนของท่าน (6) ท่านถูกการข่มเหง และพบความยากลำบากมาก อ่าน 2 คร 11:23-27 (7)คริสตจักร มีปัญหา  เมื่อท่านประกาศคริสตจักรที่ท่านปลูก มีปัญหามาก เช่นคริสตจักรโครินธ์  ฯลฯ (8) บางคนทิ้งท่านไป เช่น มาระโก  เดมัส (9)ท่านเจ็บป่วย และ (10) ความชรา

เปาโลมองปัญหาด้วยความเชื่อ  ท่านแก้ไขปัญหาเหล่านี้ทุกเรื่อง เพราะเห็นว่าพระเจ้าใหญ่ 

(1) คริสเตียน กลัวท่าน  ..ท่านไม่ขมขื่น แต่มองคนที่เข้าใจ เช่นบาระนาบัส(กจ 9:27)                                     

(2) พวกยิวจะฆ่าท่าน    …กลายเป็นโอกาสดี  ท่านผละไปอยู่ที่อาราเบีย ศึกษาค้นคว้า(กท1:18)                     

(3) เขาส่งท่านกลับบ้าน …ท่านละจากเยรูซาเล็ม ไปปักหลักที่อันทิโอก(กจ11:25) เป็น คจ.สู่คนต่างชาติ

(4) เมื่อประกาศ พวกยิวรังควาน .. ท่านไม่ขมขื่น แต่ยินดี เมื่อพวกเขาประกาศ (ฟป 1:18)

(5) มีอัครทูตปลอม  สอนเท็จ .. ท่านยิ่งขยันสอน คจ. ให้มีหลักเพิ่มขึ้น (กจ20:31)

(6) ท่านถูกการข่มเหง ทุกข์ลำบาก ..ท่านกลับดีใจ ที่ได้ร่วมทุกข์กับพระคริสต์(ฟป3:10)

(7) คริสตจักร มีปัญหา….ใช้จดหมายแก้ปัญหา คริสตจักร (2ปต3:15)เราจึงได้มีพระคัมภีร์ใหม่วันนี้

(8) บางคนทิ้งท่านไป..พระเจ้าประทานคนใหม่  มาแทน เช่น ทิโมธี  โอเนสิมัส (กจ16;ฟม)

(9) ความเจ็บป่วย…พระเจ้ามิได้รักษาท่าน แต่ความป่วยนั้นทำให้ท่านพึ่งพระเจ้า ไม่หยิ่ง(2คร12)

(10) ความชรา ..ท่านมิทุกข์กับสังขาร แต่มองว่า “จิตใจท่านเข้มแข็งขึ้นทุกวัน” (2 คร 4:16)

สรุป “เราจึงไม่ย่อท้อ” หากเราตระหนักอย่างเปาโลว่า พระเจ้าเรียกเรา(กจ 26:16) ให้พึ่งพระองค์เสมอ    (กจ 18:9) และมองทุกสิ่งด้วยความเชื่อ (2 คร 5:7)