|
|
คนไร้บ้าน
อาจารย์ปริญญา เกื้อหนุน
- เธอเป็นคนไร้บ้านฐานที่พัก ไร้สำนักชี้ทางสว่างไสว
ลอยเคว้งคว้างอ้างว้างว้าเหว่ใจ มองออกไปยิ่งไกลสุดลูกตา
ไร้เพื่อนรักตักเตือนให้ข้อคิด ไร้ซึ่งมิตรหัวเราะยามหรรษา
ไร้แม้คนเห็นใจซับน้ำตา ไร้ดาราสกาวกล่าวทักทาย
- เหมือนคริสเตียนไร้โบสถ์สุดโดดเดี่ยว ไม่ข้องเกี่ยวประชุมกลุ่มทั้งหลาย
วิญญาณจิตอ่อนแอแพ้อบาย แล้วยังพ่ายหมู่มารทุกด่านเลย
มีความเชื่อก็เพื่อปฏิบัติ ปฏิวัติตัวเองไม่นิ่งเฉย
ผิดอะไรถ่อมใจแก้ไขเลย ไม่นิ่งเฉยพระช่วยด้วยฤทธา
- คริสเตียนไร้โบสถ์เปรียบมือกลอง ไร้นักร้องไร้วงที่เข้าขา
เหมือนทหารไร้สังกัดผู้บัญชา นักบอลกล้าแสนเก่งแต่ไร้ทีม
เสมือนผึ้งไร้รังพลังหมด น่าสลดนักตีไม่มีขิม
เหมือนพ่อครัวมือเอกไร้คนชิม น่าลองลิ้มเพียงใดไม่ได้การ
|
|
|
