บทกลอนสอนใจ : โกรธนั้นผิดใช่ไหม      

โดย อาจารย์ปริญญา เกื้อหนุน
โกรธนั้นผิดใช่ไหม ใครก็รู้        มีใครบ้างที่กล้า เข้ามารัก    กริยาหุนหัน ฉันไม่ง้อ               ใครทนได้ทุกวัน โกรธเป็นไฟ        โกรธทำลายสามัคคี มีแตกหัก      เมื่อเราโกรธกิริยา ไม่น่าดู            ผมเป็นคนโกรธหนัก มักมีเรื่อง   เก็บไว้นานพิษโกรธ ก็ทำลาย          เก็บมิดชิดปิดไว้ รอโอกาส          แต่ฉันทุกข์หนักเก็บไว้ เหมือนไฟลาม    เมื่อวันหนึ่งพบคน เชื่อพระคริสติ์     แต่ใจงามให้เกียรติ ทุกคนเลย            ฉันก็ฟังเขาคุย ได้ตลอด          ไม่มีใครคบพบพา ไม่อยากดู         ผมเปิดใจยอมรับ พระเป็นเจ้า     ไม่นานความโกรธค่อยหายเลือน	หน้ามู่ทู่น่าเกลียด ดูเครียดหนัก ถ้าโกรธหนักทายทัก ไม่ปลอดภัย ปากคอหน้าตาใช่ น่าพิสมัย ไม่มีใครกล้าเสี่ยง กล้าเลี้ยงดู   โกรธกับรักผลักกัน ไม่เข้าคู่ เสียงตวาดเสียงขู่ ต้องอยู่ไกล ให้แค้นเคืองใจเจ็บ เก็บเอาไว้ ใจกลับกลายแค้นเคือง เรื่องมักลาม   ฉันจะฟาดฟันมัน ให้ต้องหาม ไม่งดงามสุขใจ อะไรเลย เขาเป็นมิตรใจเย็น และเงียบเฉย เขาเอื้อนเอ่ยแนะนำ พระเยซู   เพราะอยากรอดไม่โกรธ หน้ามู่ทู่ ผมลองประชุมดู อยู่ทุกเดือน ตามเขากล่าวแนะนำ ประสาเพื่อน ความเป็นเพื่อนรักพระเจ้าเข้าแทนเอย
-----------------------------------------------------------