ผู้เลี้ยงแกะ

โดย อาจารย์ปริญญา เกื้อหนุน
***แกะเอ๋ย แกะน้อย แทะเล็มกินหญ้า ทุ่งไกลตา คนเลี้ยงหนักใจ อะไรนี่ เดินเป๋ไปมา แล้วก็นอน   ***แกะเอ๋ย   แกะน้อย ตกหลุมลึกร้องไป ไม่ได้ยิน อย่าดื้อดึงเอ็ดอึง อย่าอวดตัว ฟังผู้เลี้ยงสอนสั่ง ระวังกาย   ***แกะเอ๋ย แกะน้อย เจ้าได้นอนหลับตา สบายใจ ช่างอบอุ่นลูกแกะ นอนอ้าซ่า ร้องแอะแอะดมกลิ่น ผู้ที่เกา   ***แกะเอ๋ย แกะน้อย อย่ากัดถีบทุกวัน ทะเลาะกัน ร้องแอะแอะด่าว่า แกะตัวอื่น ผู้เลี้ยงลูบกายให้ ได้ปลอบใจ   ***แกะเอ๋ย แกะน้อย มีหนึ่งหายไป ไม่แชเชือน เดินไปเรียกไป หาถ้วนทั่ว สุดท้ายแกะตัวน้อย ไม่เป็นไร   ***แกะเอ๋ย แกะน้อย ไปทุ่งหญ้าหากิน ทุกทุกวัน ไล่หมาป่าสิงโต โผมาไกล้ ผู้เลี้ยงต้องระวัง อย่างตั้งใจ   ***แกะเอ๋ย แกะน้อย เพื่อให้เจ้าได้กิน อิ่มทุกวัน เจ้าไม่ดื้อหูตึง นะลูกแกะ เจ้าต้องฟังผู้เลี้ยง อย่าตะแบง	ดูเจ้าช่าง อ่อนด้อย เป็นนักหนา บางตัวหน้าตา ง่วงหาวนอน แม้ให้กินหญ้าดี ไม่เล็มถอน แม้สอนสั่งอย่านอน ให้รีบกิน   อย่าเดินใจลอย เดี่ยวชนหิน วิ่งตามผีเสื้อบิน อันตราย อย่าเดินไถลไปทั่ว เดี๋ยวจะหาย เมื่อหลงหายหรือตาย เราเศร้าใจ   ไปที่ลมพัดอ้อยส้อย น่าสดใส ผู้เลี้ยงเดินไปไกล้ ลูบไล้เกา ผู้เลี้ยงเกาตัวขา แกะไม่เหงา แกะไม่เขลารู้ดี นี่นายมัน   อย่าหงุดหงิดบ่อยบ่อย อย่าหุนหัน แต่ละวันตังตึง ไม่ตรึงใจ จดและจำขมขื่น นานแค่ไหน จงอภัยเพื่อนเรา อย่าเผาเรือน   ผู้เลี้ยงค่อยนับแกะ ไม่เคยเหมือน รีบพาเพื่อนไปอยู่ ที่ปลอดภัย ไม่เห็นแกะสักตัว   หายไปไหน ติดอยู่ในกอหญ้า มาช่วยทัน   เดินตามต้อยๆ   ไม่แปรผัน ผู้เลี้ยงคอยป้องกัน ความปลอดภัย กัดทำร้ายแกะน้อย สู้ไม่ไหว ไม่หลับไหลแกะมีภัย ได้ช่วยทัน   ผู้เลี้ยงคอยเตรียมหญ้า ล่วงหน้านั้น เมื่อเย็นพลันพักผ่อน ไม่อ่อนแรง ไม่แบะแฉะเอาแต่ใจ หรือขืนแข็ง แกะไม่แบ่งมีสีสามัคคี เอย