อย่าลืมคนจน วิชุมมาลาฉันท์ อาจารย์ ปริญญา เกื้อหนุน

พระองค์ทรงสั่งไว้ อย่าลืมคนจน เขาทนทุกข์ใจ ไม่มีสิ่งได ได้ใช้ได้กิน บางคนเป็นหนี้ ไม่มีทรัพย์สิน ใช้คืนไม่สิ้น หนี้สินรุงรัง   ใช่ตั้งใจเบี้ยว แต่เกี่ยวเผลอพลั้ง ลงทุนก่อตั้ง ประทังครอบครัว เผลอไปใจเร็ว ลงเหวทั้งตัว ไม่ใด้ทำชั่ว หมดตัวจริงๆ   บางคนเจ็บใข้ ขายทรัพย์ทุกสิ่ง รักษาจริงๆ ทุกสิ่งหมดไป จากรวยเป็นจน สู้ทนทุกข์ภัย หันหน้าหาใคร ช่วยภัยซักที   หญิงหม้ายคนแก่ ยักแย้ทู้ซี้ ฟันปลอมไม่มี เคี้ยวที่เหงือกแทน หญิงหม้ายก็มี มากมายเหลือแสน พวกเขาขาดแคลน ใช่แค่นแกล้งจน   ผู้เชื่อพระเจ้า พวกเราต้องสน เมื่อเขายากจน ต้องทนทุกข์ภัย มีพ่อเดียวกัน เราหมั่นห่วงใย ตามน้ำพระทัย ผู้ไดอย่าลืม   อย่าลืมคนจน ทุกคนเป็นปลื้ม สุขไดไม่ลืม เท่าสุขแบ่งปัน เมื่อให้เป็นสุข ไม่ทุกข์แม้ฝัน ผู้รับของนั้น ร่วมสุขกันเอย