พยานปากเอก ตอนโรคร้าย อาจารย์ปริญญา เกื้อหนุน ดิฉันแต่งงานมานานแล้ว เป็นดวงแก้วในบ้านเบิกบานยิ่ง ชีวิตรักเพลิดเพลินเกินความจริง และทุกสิ่งเหมือนฝันอันติดตา ฉันล้มป่วยด้วยโรคที่ไม่รู้ แพทย์ตรวจดูส่ายหน้าไม่รักษา ไม่รู้จักโรคที่ป่วยไม่มียา ฉันรอท่าวันลาจากโลกไป ดิฉันหมดกำลังความหวังสิ้น นอนรวยรินรอวันลาอายุขัย เป็นห่วงลูกที่รักปานดวงใจ ห่วงดวงใจคนใกล้ชิดสนิทนาน วันหนึ่งคนโทรมาหาดิฉัน เป็นเพื่อนกันใกล้ชิดจิตรประสาน เขาชักชวนให้ฉันไปพบพาน เพื่อทำการรักษาฆ่าโรคภัย เขาพูดจาชักชวนกวนใจฉัน ฉันยืนยันไม่เชื่อพระองค์ไหน วางมืออธิษฐานทำสิ่งได ฉันปักใจไม่เชื่อเบื่อจริงจริง เพื่อนร้องให้ฟูมฟายไม่วางหู เขาร้องอยู่แสนนานเป็นอย่างยิ่ง เขายืนยันว่าเขารักเราจริง จะกลอกกลิ้งหลอกกันไปทำไม เขาพรรณนาเล่าความนานแสนนาน ประสบการณ์รักษาที่ไหนไหน โดยวางมือเอ่ยชื่อเชื่อด้วยใจ มีฤทธิ์ไปขับโรคร้ายได้หายพลัน ดิฉันตัดสินใจไปหาเขา แต่ดูเบาเขาอยู่ไม่แปรผัน จะมีใครเหนือหมอปัจจุบัน ไม่มีวันเทียมทันกันได้เลย เมื่อถูกหามเข้าไปในห้องใหญ่ ภายในใจไม่เชื่อและเมินเฉย เพื่อนฉันนั้นดีใจกว่าที่เคย ใบหน้าเงยเอ่ยขอบคุณพระบิดา พวกเขาล้อมเข้ามาเป็นวงกลม ต่างพนมมือเงยหน้าหาท้องฟ้า อ้อนวอนขอพระเจ้าทรงบัญชา โปรดรักษาโรคร้ายให้หายพลัน ดิฉันเกิดตัวสั่นใจนั้นเคลิ้ม เหมือนถูกเติมกำลังดั่งเหมือนฝัน ผล็อยหลับไปใจลอยในทันควัน นอนหลับฝันอยู่ตรงนั้นอยู่ตั้งนาน ตื่นอีกทีเหมือนมีชีวิตใหม่ ในจิตใจหมดทุกข์สนุกสนาน ฉันงงงวยเงียบงันแต่ชื่นบาน ปรากฏการณ์ประหลาดเหนือคาดเดา ดิฉันพลันเดินได้สบายยิ่ง แม้จะวิ่งก็ได้ไม่เหมือนเก่า พระรักษาฉันได้อย่าดูเบา ขอให้เราเชื่อมั่นอย่าผันแปร พระเจ้านั้นยิ่งใหญ่กว่าใครคิด พระมีฤทธิ์มีรักที่แน่วแน่ ทรงช่วยผู้เข้มแข็งผู้อ่อนแอ คนที่แพ้ถอดใจคนใจมัว คนแข็งแรงกำยำและล่ำสัน คนขยันคนล้มเหลวทุกถ้วนทั่ว จงทูลขออย่ารอช้าจงอย่ากลัว แม้คนชั่วเปลี่ยนเป็นตรงทรงช่วยเอย

Follow @bfcbkk	Tweet to @bfcbkk Visitor 184