ถ้าเชื่อ เราต้องทำได้

“แผ่นดินสวรรค์ก็เป็นสิ่งที่คนได้แสวงหาด้วยใจร้อนรน และผู้ที่ใจร้อนรนก็เป็นผู้ที่ชิงเอาได้”
(มัทธิว 11:12)


โรเบิร์ท ชูเลอร์ให้ข้อสังเกตว่า “บ่อยครั้งรางวัลที่หนึ่ง มักไม่ได้เป็นของคนที่มีตะลันมากที่สุด แต่รางวัลที่หนึ่ง กลับไปตกอยู่ในมือของคนที่คิดว่าตนเองต้องทำได้ ใจปรารถนาอันแรงกล้า ความตั้งใจจริงนั่นเอง สามารถนำไปทดแทน ความสามารถที่จำกัดของคนเรา” สาวกของพระเยซูส่วนมากเป็นคนบ้านนอก อาชีพของเขาเป็นอาชีพสามัญ หลายคนเป็นชาวประมง พวกเขาเป็นคนไม่มีการศึกษาสูง แต่พวกเขากลายเป็นอัครทูตที่พลิกโลกโรมัน ก่อนที่โยเซฟจะก้าวขึ้นไปเป็นนายกรัฐมนตรีของอียิปต์ เขาคือทาสในบ้านโฟทิฟาร์ ก่อนที่ดาวิดจะปกครองประเทศอิสราเอล เขาคือเด็กเลี้ยงแกะกลางทุ่งนา พวกพี่ชายของเขาต่างหากคือทหารประจำการในกองทัพของซาอูล

มันต่างกันที่ไหน

ความเชื่อ และความตั้งใจจริงยังไงล่ะ
เขาเชื่อว่าพระเจ้าทรงสถิตอยู่ด้วย เขาเชื่อว่าทำได้ เชื่อว่าต้องสำเร็จ เชื่อว่าอะไรก็ไม่ยากเกินความสามารถ เชื่อแล้วก็ตั้งใจทำมันให้ได้ อาจารย์เปาโลกล่าวว่า “ข้าพเจ้าผจญทุกสิ่งได้โดยมีพระองค์เป็นผู้ชูกำลังของข้าพเจ้า”

ก่อนที่ คริสโตเฟอร์ โคลัมบัส จะเดินทางไปค้นพบทวีปอเมริกา เขาไม่มีเรือ ไม่มีลูกเรืออยู่ในมือ ทุกคนหัวเราะเยาะเขาว่า ความคิดของเขาเหลวไหล กองทัพเรือที่แข็งแกร่งสมัยนั้นต่างมุ่งหน้าเดินทางมายังประเทศอินเดียทางตะวันออก อ้อมแหลม Good Hope ของทวีปอัฟริกาทั้งนั้น พวกเขาเชื่อว่าโลกแบน เดินทางไปทางตะวันตก ก็จะตกจากขอบของโลก แต่โคลัมบัสมีความเชื่อตรงกันข้าม ท่านมีความปรารถนาอันแรงกล้าว่าโลกกลม ถ้าเขาเดินทางไปในมหาสมุทรแอตแลนติกทางทิศตะวันตก เขาจะต้องพบแผ่นดิน และเป็นไปได้ที่เขาจะไปถึงอินเดีย ความเชื่อของเขาทำให้ พระราชินีอิสซาเบลล่าของเสปญเกิดความศรัทธา และทรงจัดเรือให้เขา 3 ลำ พร้อมลูกเรือ ในวันที่ 12 เดือนตุลาคม 1492 เรือของเขาไปถึงเกาะ
ถึงฝั่งตอนเหนือของคิวบา และเกาะตาฮิติ โคลัมบัสได้ชื่อว่าเป็นผู้ค้นพบอเมริกาเป็นคนแรก

วันนี้พระเจ้าประทานความปรารถนาไว้ในใจของท่านแล้ว สักแต่ว่ามันเป็นความตั้งใจที่เข้มแข็งแค่ไหน ขึ้นปีใหม่ เราตั้งใจทำโน่นทำนี่มากมาย บางคนอยากมีกลุ่มเซลล์ใหม่ อยากนำคนมารู้จักพระเยซู อยากทำงานในคณะนักร้อง เป็นครูรวีฯ อยากอ่านพระคัมภีร์จบเล่ม อยากฝึกดนตรี อยากสร้างลูก(G12) พันธกิจแห่งใหม่ ฯลฯ เราอาจมีหลายสิ่งหลายอย่างพร้อม หรือไม่พร้อมในมือของเรา แต่นั่นคงไม่ใช่เรื่องสำคัญ ที่สำคัญคือ เราเชื่อหรือไม่ว่า เราต้องทำได้ โดยพระเจ้าเราต้องทำได้ และเราก็ปรารถนาอย่างยิ่งที่จะทำให้ได้

ผมฟังน้องฤทธิ์เป้นพยานเมื่อวันคริสตมาสที่ 25 ธันวาคมที่ผ่านมาว่าเขาชนะการแข่งขันดนตรีอันดับหนึ่งของโชแปงได้อย่างไร เขาไม่ใช่คนที่อยู่ในสายตาของใครๆในวงการดนตรีมาก่อน แต่เพราะเขาเชื่อพระเจ้า เขาเชื่อว่าพระเจ้าช่วยเขาให้ชนะได้มิใช่หรือ

ตั้งใจ มุ่งมั่นใหม่อีกทีสำหรับปีใหม่นี้ดีไหม


ขอพระเจ้าอวยพระพรครับ



Visitor 179

 อ่านบทความย้อนหลัง