|
สัปดาห์ที่ 49
9-15 ธค. 2008
นี่คือสิ่งที่พระเจ้าทรงกระทำ
(ยากอบ 1:3)
พอเธอทราบว่า แครอลประสบอุบัติเหตุ เธอโทรศัพท์มาแสดงความรักและความห่วงใย
ใช่แล้ว เธอแสดงความรัก เธอห่วงว่าแครอลจะเจ็บมาก เธอแนะนำภรรยาและผมให้รู้ว่าอะไรควรอะไรไม่ควรในการช่วยแครอล
เธอพูดว่า ระวังหน่อยว่าคุณจะเล้าโลมใจเธออย่างไร
เธอฉลาดมาก แครอลต้องการการปลอบใจ ไม่ใช่การสงสาร และการเล้าโลมใจมิได้มาจาการเช็ดน้ำตาให้เธอ แต่อยู่ที่การยกเธอให้สูงพ้นความเจ็บปวดในปัจจุบันไปสู่ชัยชนะในอนาคต
การเล้าโลมใจจากพระเจ้าก็เช่นเดียวกัน
พระองค์มิได้แค่แสดงความรู้สึกสงสาร พระองค์มิได้แสดงอาการเวทนาหรือรู้สึกสังเวชเรา
พระองค์ทรงโอบอุ้มเราขึ้น เช็ดน้ำตาแล้วน้อมนำความคิดให้เราบินขึ้นไปสูงกว่าความเจ็บปวด
พระเจ้าทรงเล้าโลมใจเราอย่างไร
(1) ทรงทำให้เรากล้าหาญ
(2) ทรงทำให้เราสงบ
(3) ทรงเป็นเพื่อนของเรา
(4) ทรงรักสงสารเรา
(5) ทรงประทานเป้าหมายใหม่ให้เรา
คัดมาจาก The Be (Happy) Attitudes ของ Robert Schuller หน้า 63-64
|
|
|
|