|
สัปดาห์ที่ 45
11-17 พย. 2008
ทนทานทุกข์ท่วมท้น ทุบท่านถึงทองแท้
(โยบ 22:10)
แล้วมารก็เริ่มต้นดำเนินงานของมัน
ลูกชายลูกสาวของโยบสิ้นชีพลงทั้งหมด ฝูงแพะแกะอูฐลา ตายหมดสิ้น ภรรยาทิ้งโยบไป
โยบเป็นฝีทั้งตัวนั่งบนกองขี้เถ้า แม้ทุกข์ปานนี้ โยบก็ยังไม่ทำบาป หรือกล่าวร้ายพระเจ้าสักคำ
เพื่อนของโยบมาเยี่ยมเยียนท่าน ใช้เวลาเป็นสัปดาห์ถกกับเขา สับแหลก ใส่ลงมาเป็นชุด
กล่าวหาว่าท่านอีเดียดปานใด ท่านเชื่อถือพระเจ้าผู้ปล่อยให้เรื่องร้ายๆอย่างนี้เกิดกับท่านได้อย่างไร แต่โยบตอบโต้พวกเขาว่า ผู้ใดจะสอนพระเจ้าได้หรือ? ด้วยว่าพระองค์ทรงทราบทางที่ข้าไป เมื่อพระองค์ทรงทดสอบข้าฯ ข้าฯก็จะเป็นอย่างทองคำ ..ข้าตามมรรคาของพระองค์
โยบไม่สั่นคลอน ท่านยังมั่นใจในพระเจ้า ว่าพระองค์ทรงยอมให้ความทุกข์ยากเกิดขึ้น เพื่อช่วยให้จิตใจของท่านแข็งแกร่ง ขจัดสิ่งไม่ดีทั้งหลายไปจากใจของท่าน ยิ่งกว่านั้นโยบกราบทูลให้พระเจ้าอภัยแก่เพื่อนของท่าน ถวายบูชาเพื่อพวกเขา ท่านรู้ว่า ถ้าพวกเขาได้ประสบความทุกข์อย่างที่ท่านทุกข์ พวกเขาก็จะคิดอย่างเดียวกับท่าน
มารพ่าย มันสับสน แล้วเรืองก็ลงเอยว่า พระเจ้าทรงอวยพระพรโยบ พระเจ้าทรงอวยพระพรโยบด้วยสิ่งดีมากมายยิ่งกว่าที่ท่านเคยมีมาในอดีต แน่นอนโยบชื่นชอบกับสรรพสิ่งที่ได้คืนมา ซึ่งมารไม่พอใจ แต่บัดนี้ ฝูงสัตว์ที่เขามีเป็นพันๆ หาได้มีความสำหลักสำคัญกับโยบอย่างแต่ก่อนไม่
โยบพอใจสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่าสมบัติอื่นใด นั่นคือวิญญาณของท่านเอง
ความทุกข์ทำให้ใจท่านแข็งแกร่ง และนั่นคือสิ่งที่มีค่ายิ่งกว่าทรัพย์
คัดมาจาก Every Day A Prayer ของ Margueritte Harmon Bro หน้า 236-237
|
|
|
|